Nazwa „bungalow” pochodzi od słowa „bangalo”, które oznacza „w stylu bengalskim”. Jak wskazuje nazwa, ten typ budownictwa powstał i rozwinął się w Bengalu – krainie historycznej znajdującej się częściowo na terenie Indii, a częściowo w Bangladeszu.
Co to jest bungalow?
Najczęściej tym pojęciem określa się niewielki, dom jednorodzinny z werandami, charakteryzujący się lekką konstrukcją, parterowy, ewentualnie z użytkowym poddaszem. Tak właśnie wyglądały domy, które budowano w Azji w czasach kolonialnych. Później ten rodzaj domów rozpowszechnił się na całym świecie, zwłaszcza w krajach anglojęzycznych.
Jednak w niektórych krajach występują różnice, jeśli chodzi o rozumienie i stosowanie nazwy „bungalow”. Na przykład w Indiach pojęcie to odnosi się do jakiegokolwiek domu jednorodzinnego, także piętrowego, w odróżnieniu od mieszkania w bloku. Natomiast w Singapurze i Malezji termin ten ma dwa znaczenia. Po pierwsze, oznacza dom mieszkalny powstały w czasach kolonialnych, od początku XIX w. do końca II wojny światowej. Po drugie, określa się w ten sposób jakikolwiek dom wolnostojący, niezależnie od wielkości i stylu. Z kolei w Południowej Afryce określa się w ten sposób domki letniskowe i drewniane chaty.
Jeśli chodzi o wnętrze domu typu bungalow, centralnym pomieszczeniem jest zwykle salon, z którego można przejść do innych pomieszczeń. Jak wspomniano, dom taki jest zwykle jednopoziomowy, więc dobrze nadaje się do zamieszkiwania przez osoby starsze czy z niepełnosprawnością narządu ruchu. Zajmuje jednak więcej miejsca, a co za tym idzie, wymaga większej działki niż dom piętrowy o tej samej powierzchni.