Zgodnie z art. 108 ustawy prawo o notariacie z dnia 14 lutego 1991 (Dz.U. z 2008 roku Nr 189 poz. 1158 ze zm.) notariusz w związku z dokonywaną w swojej kancelarii czynnością notarialną, ma prawo do przyjmowania na przechowanie pieniędzy w walucie polskiej lub obcej lub papierów wartościowych, w celu wydania ich określonej osobie wskazanej przy złożeniu lub jej następcy prawnemu.
Co to jest depozyt notarialny?
Depozyt notarialny jest narzędziem, które zapewnia bezpieczeństwo obrotu nieruchomościami. Najczęściej stosowany jest, gdy zakup nieruchomości finansowany jest w dużej części lub całości ze środków własnych kupującego.
O ustanowieniu depozytu notarialnego decyduje chwila złożenia pieniędzy lub papierów wartościowych. Notariusz prowadzi dla depozytów specjalne konto bankowe. Notariusz ma obowiązek spisać protokół z przyjęcia depozytu w formie aktu notarialnego. Protokół musi szczegółowo określać warunki jego wydania oraz termin.
Depozyt zabezpiecza w równym stopniu interesy kupującego i sprzedającego. Sprzedający ma pewność, że kupujący dysponuje środkami na zakup nieruchomości. Kupujący nie musi wpłacać środków na rachunek sprzedającego przed zawarciem umowy sprzedaży. Notariusz przekazuje środki sprzedającemu po spełnieniu warunków z protokołu przyjęcia depozytu. Może to być zawarcie umowy, wydanie lokalu, czy wpis nieruchomości do księgi wieczystej. W przypadku gdyby warunki nie zostały spełnione, notariusz przekazuje środki na rachunek wskazany przez kupującego.
Koszty złożenia do depozytu są wskazane w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości w sprawie maksymalnych stawek taksy notarialnej (tj. Dz.U. z 2013 r. poz. 237) i wynoszą one połowę stawki maksymalnej. Do taksy notarialnej trzeba doliczyć podatek VAT 23% oraz ewentualną taksę notarialną za wypisy aktu notarialnego po 6,00 złotych netto za stronę.