Pojęcie stanu surowego jest kolejnym pojęciem roboczym, które nie ma oficjalnej, prawnie obowiązującej definicji. Łatwiej jest wskazać, czym stan surowy nie jest oraz jakie są różnice między stanem surowym otwartym a zamkniętym.
Co to jest stan surowy?
Ogólnie określa się w ten sposób etap budowy, na którym obiekt ma dach, natomiast nie został jeszcze wykończony. Jednak firmy budowlane mogą różnie rozumieć to, co jeszcze wchodzi w skład stanu surowego, a co już jest elementem np. stanu deweloperskiego. Dlatego zawsze należy przeanalizować konkretną ofertę i umowę.
Stan surowy jest poprzedzony przez stan zerowy, czyli wykonanie poziomu podłogi parteru. W stanie surowym otwartym przyjmuje się, że budynek ma ściany nośne i kominy, strop nad parterem, a także dach. Jednak kwestia, czy dach ma pokrycie docelowe, czy prowizoryczne, jest już elementem umowy z firmą budowlaną. Nie ma natomiast ścianek działowych, drzwi ani okien. Elementem stanu surowego są także schody – gdy budynek ma co najmniej dwie kondygnacje oraz gdy są one traktowane jako element konstrukcji budynku, a nie element wystroju wnętrza dodawany podczas prac wykończeniowych. Na przykład schody murowane między piętrami są uznawane za część stanu surowego, natomiast metalowe schody prowadzące z pokoju na antresolę już nie są.
Następny jest stan surowy zamknięty. Jest to etap, gdy do wspomnianych wyżej elementów stanu surowego otwartego zostają dodane okna, drzwi zewnętrzne, ewentualnie drzwi balkonowe i tarasowe. Pomieszczenia nadal nie są wykończone, lecz wnętrze budynku jest zabezpieczone przed wpływem czynników atmosferycznych.